9 żyć, 9 kotów - najlepsze futrzaki w literaturze

Z okazji zbliżającego się Dnia Kota (17 lutego) zapraszam Was na TOP-9 najbardziej kocich kotów w literaturze fantastycznej. Tym razem nie będzie klasycznej 10, ale uwierzcie, że Top-9 też jest ok: wszak wieść niesie, że koty mają dziewięć żyć, więc jest to liczba jak najbardziej optymalna. 

Żniwiarz: Czerwone słońce - Paulina Hendel

Recenzowany przeze mnie niedawno pierwszy tom Żniwiarza, Pusta noc, był książką bardzo "poprawną" - pewne mankamenty stylu i fabuły równoważyli ciekawi bohaterowie, którzy pozytywnie wyróżniali się na tle większości książek YA, no i oczywiście słowiańskie klimaty. Po kontynuację sięgnęłam więc z przyjemnością i od razu powiem: proszę państwa, to idzie w naprawdę dobrym kierunku!

Boss Monster: Następny Poziom + dodatek Twarde Lądowanie

Boss Monster: Następny Poziom to samodzielne rozszerzenie gry Boss Monster - oznacza to, że możemy albo dołożyć otrzymane karty do poprzedniej wersji gry, albo traktować Następny Poziom jako całkowicie niezależną grę. W taki sposób zostanie ona dziś zrecenzowana; jednocześnie zaznaczam, że pierwszej edycji nie znam, więc nie będę się do niej odnosić w tekście - opinie internautów i ocena na bgg wskazują jednak, że Następny Poziom spotkał się z większym uznaniem graczy, co oczywiście bardzo mnie cieszy.

Cień wiatru - Carlos Ruiz Zafón

Cień Wiatru przeczytałam po raz pierwszy w roku 2005, kiedy jego pierwsze (i najładniejsze) wydanie trafiło na półki polskich księgarni. Zafón oczarował mnie wtedy na amen - klimat Barcelony z ubiegłego wieku, niezwykły styl, pełna specyficznego humoru narracja, świetnie nakreśleni bohaterowie, przebijające z każdej strony uwielbienie dla literatury... no, pokochałam tę książkę w całości i niemal bez zastrzeżeń. Po Cieniu poszło już z górki: Gra Anioła, Więzień Nieba, a nawet młodzieżowe horrory tego autora. A potem na rynku wydawniczym zapadła cisza, przełamana dopiero w ubiegłym roku newsem: ukaże się Labirynt duchów, zamknięcie całej serii o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Cóż było robić? Sięgnęłam po serię od początku, dla odświeżenia. Ale bałam się tego powtórnego spotkania, że hej.

Majestat: Królewska Korona - recenzja gry

Jakiś czas temu ogromną furorę wśród początkujących (i nie tylko) planszówkowiczów robił Splendor - gra, w której zbieraliśmy kamienie szlachetne i kupowaliśmy kopalnie, starając się zadowolić gusta możnowładców. Tyle z opisu - klimatu nie było w tym za grosz, była za to bardzo sprytna mechanika i świetne, pokerowe żetony. Marc Andre, autor tego hitu, wypuścił ostatnio nowy tytuł: Majestat, wydany u nas przez wydawnictwo Bard. Tym razem będziemy zarządzać królestwem i jego mieszkańcami... tyle w teorii. A jak wypada praktyka?

ANTY-TOP 2017 - tytuł największego gniota roku idzie do...

Ostatnio wrzuciłam podsumowanie najlepszych książek, jakie wpadły mi w ręce w 2017 roku. Zastanawiałam się, czy nie praktykować mojego noworocznego pozytywnego podejścia do życia i nie poprzestać na tym zestawieniu, ale nie: nie mogę się pozbawić przyjemności płynącej z popastwienia się nad gniotami, które zmarnowały mój jakże cenny, czytelniczy czas.

Kulturalne podsumowanie stycznia

Nowy Rok rozpoczął się... spokojnie. Po początkowej stagnacji czytelniczej udało mi się ukończyć 5 książek - może niedużo, ale za to naprawdę dobrych. Do tego kilka nowych tytułów planszówkowych i jeden film animowany, który rzuca na kolana.