O psie, który wrócił do domu - W. Bruce Cameron

O psie, który wrócił do domu to moje trzecie spotkanie z Cameronem i jego psią literaturą - wcześniej czytałam Był sobie pies oraz Psiego najlepszego. Jeśli mieliście już przyjemność poznać naczelnego psiarza literatury obyczajowej, to nowa powieść Was nie zaskoczy: jest tu wszystko, do czego Cameron już nas przyzwyczaił. Jeśli nie, to jest to świetna książka na początek przygody z tym autorem.

Przebudzeni - Colleen Houck

Przebudzeni to dowód na to, że jestem czytelnikiem impulsywnym i często biorę się za książki, które z daleka wołają „wcale nie chcesz mnie przeczytać”. Tu wystarczyło przeczytać pierwsze trzy strony i poznać główną bohaterkę, żeby wiedzieć, że należy trzymać się od Przebudzonych z daleka. Ale cóż, jak ktoś chce się bawić w randki w ciemno z literaturą młodzieżową, to musi się liczyć z ryzykiem.

Pandemic: Upadek Rzymu - recenzja

Do serii Pandemic mam sentyment: była to pierwsza kooperacja, w jaką grałam, jeszcze w  klasycznej wersji, w której walczyliśmy z rozprzestrzeniającymi się po świecie chorobami. I choć z czasem dotarliśmy do etapu, że nawet z dodatkiem nie stanowiła dla nas wielkiego wyzwania, to wszelkie nowe odsłony natychmiast trafiają na zakupowy radar. Podobnie było w przypadku Upadku Rzymu - choć byłam sceptyczna względem nowego tematu, to jednak walka z barbarzyńcami okazała się sporym powiewem świeżości w serii.

Głosząca Kres + podsumowanie trylogii Wojen Lotosowych - Jay Kristoff

Wiecie co jest trudniejsze od napisania recenzji drugiego tomu? Recenzowanie tomu trzeciego. Bo przecież to tak naprawdę tylko więcej tego, co już dobrze znamy. Styl na ogół istotnie się nie zmieni, a o fabule strach pisać, bo jednak takie teksty mogą za dużo zdradzić. Dlatego wybaczcie mi zachowawcze podejście do Głoszącej Kres - ot, wracamy do Yukiko, która z Buruu u boku dalej walczy o... wszystko po trochu. O koniec Gildii Lotosowej i jej zbrodniczych praktyk. O lepszy świat. O to, żeby ten świat w ogóle istniał, zanim lotos zniszczy wszystko. I o osobistą zemstę.

Kulturalne podsumowanie grudnia i stycznia

Tak się zbierałam do napisania podsumowania grudnia, że... uciekł styczeń. Okazało się to dobrym pretekstem do zrobienia podsumowania zbiorczego, bo jeszcze chwila i zapomnę, co tak naprawdę działo się pod koniec 2018 roku ;) Zapraszam na wrażenia książkowo-planszówkowo-filmowe z przełomu 2018 i 2019! :)

ANTY-TOP 2018 - tytuł największego gniota roku idzie do...

Analizując największe "gnioty", jakie wpadły mi w ręce w 2018 roku, odkryłam, że nie jestem w stanie zrobić takiego zestawienia, jak rok temu, w którym podałam po 5 tytułów w każdej kategorii: najgorszej książki fantastycznej, nie-fantastycznej i młodzieżowej. Tym razem kategorii "nie-fantastycznej" nie ma w ogóle, w młodzieżówkach zaledwie dwa tytuły. Cóż zrobić, skoro nawet książki, które bardzo, bardzo mi się nie podobały obiektywnie nie są aż takie złe? Stąd nowa kategoria: największe rozczarowanie. A w niej...

Ogień i Krew, część I - G.R.R. Martin

Lubicie "Grę o tron"? Czekacie na zamknięcie serii? Bo ja, szczerze mówiąc, nadzieję, że Martin Pieśń Lodu i Ognia kiedykolwiek skończy, porzuciłam już dawno. Jednak sentyment do uniwersum i bohaterów pozostał, dodatkowo rozbudzony w ubiegłym roku serialem. Kiedy więc zobaczyłam, że wychodzi Ogień i Krew... No cóż, książka wpadła w moje ręce zanim jeszcze udało mi się doczytać, co to tak naprawdę jest ;)

TOP 2018 w 3 kategoriach + czytelnicze podsumowanie roku

Rok 2018 to pierwszy "pełny" rok Gier w Bibliotece (które, przypominam, powstały w połowie 2017 roku). Z perspektywy blogowej w 2018 zdarzały się wzloty i upadki, a w szczególności parę przestojów spowodowanych niemocą czytelniczo-twórczą, ale ogółem jestem zadowolona z tego, jak ta zabawa się kręci. Trzymajcie za mnie kciuki w 2019 i koniecznie odwiedzajcie Gry jak najczęściej, bo Wasze wizyty i komentarze to moje główne źródło motywacji! :)

Ostatni Jednorożec. Wydanie rozszerzone - Peter S. Beagle

Nowe wydanie Ostatniego Jednorożca to publikacja, która bardzo mnie ucieszyła: to jedna z piękniejszych "baśni dla dorosłych", jakie kiedykolwiek czytałam i do której lubię wrócić nawet po latach. Radość w tym przypadku była tym większa, że "nowy" Ostatni Jednorożec w końcu doczekał się należytej oprawy - okładka jest śliczna i idealnie pasuje do nastroju powieści. Najważniejsze jest jednak to, że w końcu ta niesamowita historia jest łatwo dostępna dla wszystkich czytelników!

Manhattan - niech się mury pną do góry

Manhattan to kolejna (po recenzowanym niedawno Mi pasuje!) gra, która doczekała się swojej polskiej edycji po blisko ćwierćwieczu. Osobiście trochę mnie to dziwi, zwłaszcza że to laureat Spiel des Jahres z 1994 roku - najbardziej prestiżowej nagrody w planszówkowym świecie - ale, jak to mówią, lepiej późno, niż wcale. Zwłaszcza że w moim odczuciu, wbrew wielu sceptycznym opiniom w internecie, Manhattan zestarzał się bardzo ładnie jak na to, czym jest. A jest lekką, szybką, sprytną mechanicznie grą z dużą dozą negatywnej interakcji.