Czasem mam tak, że sprzedaję jakąś grę, a potem nie
mogę przestać o niej myśleć. Znacie to? Tak miałam ze Splendorem od wydawnictwa
Rebel. I pewnie kupiłabym go po raz drugi do kolekcji, gdyby wydawca nie
zapowiedział nowej wersji z bohaterami Marvela. Dobry Marvel nie jest zły, jak
wiadomo, więc poczekałam cierpliwie na premierę nowej wersji. Zobaczmy, czy
było warto...
Średniowiecze i budowanie to wdzięczne tematy dla twórców planszówek - tym razem wydawnictwo Rebel zabiera nas do Francji u zarania XIV wieku. Caylus 1303, bo o tej grze dziś będzie mowa, to tytuł z historią - po pierwsze, to dzięki niemu mechanika worker placement (czyli jedna z moich ulubionych!) tak bardzo przyjęła się wśród graczy, a po drugie - jest to nowa odsłona gry, która ma już ponad 15 lat. Pierwsza edycja od dawna jest już niedostępna, a na rynku wtórnym osiągała zawrotne ceny (i nigdy nie miała polskiej wersji językowej), więc decyzję Rebela o wydaniu nowej odsłony przyjęłam z prawdziwą radością.
Harry Potter: Obrona przed czarną magią to kolejny po
Hogwart's Battle tytuł wydany na potterowskiej licencji i bodaj druga gra w tym
uniwersum, na którą warto spojrzeć (bo wszystkie inne to w zasadzie radosne
wariacje na temat monopoly i podobnych tytułów). Tym razem nie będziemy bronić
Hogwartu - Obrona przed czarną magią to pojedynkowa dwuosobówka, w której chcemy
ogłuszyć przeciwnika, więc nie ma tu mowy o kooperacji!
Do miasteczka zajechała
karawana Mysterium Park, przedziwnego cyrku słynącego z zapierających dech w
piersiach pokazów i dostarczających adrenaliny atrakcji. Krążą plotki, że
dzieją się tam niepokojące rzeczy. Odwiedzający doświadczają przeraźliwych
wizji, a na terenie cyrkowego miasteczka pojawiają się upiorne widma i mają
miejsce przedziwne zjawiska nadprzyrodzone. Mówi się nawet, że sam dyrektor
cyrku zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach...
Zaintrygowani? W takim razie zapraszam na recenzję odświeżonej wersji Mysterium - gry, która była odświeżoną wersją Tajemniczego Domostwa. Z góry zaznaczam, że nie znam żadnej z dwóch poprzednich odsłon, które dzielą stronę mechaniczną z bohaterem dzisiejszego dnia, czyli Mysterium Park - ale może to i dobrze, bo zasiadłam do rozgrywki bez uprzedzeń czy oczekiwań...
Odkąd urodziła mi się córka (tak, tak - jeśli ktoś miał wątpliwości, czemu blog jakiś czas temu przysnął, to melduję, że stworzyłam Małego Potwora, który trochę wywrócił wszystko do góry nogami) nieco czujniej obserwuję rynek wydawniczy pod kątem wartościowej literatury dziecięcej, również, a może w szczególności, tej popularnonaukowej. I choć minie jeszcze trochę czasu, nim Lea sięgnie ze mną po te książki, to wolę trzymać rękę na wydawniczym pulsie. W ten właśnie sposób trafiło do mnie 321 faktów o zwierzętach.
Zacznijmy od wyznania: mam słabość do Folletta, w szczególności w jego "średniowiecznych" odsłonach. Uwielbiam Filary Ziemi, bardzo lubię serial (skądinąd naprawdę przyzwoity) na podstawie tej wielkiej cegły, lubię nawet kontynuacje... ba, lubię i grę planszową " Filary Ziemi"! Sęk w tym, że równie dobrze mogłabym powiedzieć tak: Ken Follett jest moim ulubionym grafomanem. Ta jego pisanina to takie moje "guilty pleasure", jestem świadoma słabych punktów, wtórnych postaci, anachronizmów, lecenia fabularnym schematem. Nic to, lubię i już!
No, to skoro już mamy to ustalone, to możemy teraz przyjrzeć się Niech stanie się światłość - czyli prequelowi tych "moich" Filarów Ziemi, który nie tak dawno ukazał się nakładem wydawnictwa Albatros.
Wędkarstwo zawsze było tematem obecnym w mojej rodzinie - zapalonym wędkarzem jest mój Tata, który zaraził bakcylem kuzynów (przy dzieciach jakoś mu się nie powiodło). A że mieszkamy blisko kilku łowisk i Wisły do tego, to... sami rozumiecie. Przyznam, że po Wielki Połów sięgnęłam trochę ze względu na Tatę właśnie, żeby spróbować dla odmiany zarazić go planszówkami...
Europa w 10 dni skusiła mnie... nazwiskiem autora.
Alan R. Moon jest twórcą mocno eksploatowanych u nas (na stole i na blogu)
"pociągów", czyli świetnej serii Wsiąść do pociągu; również jego
Linie lotnicze: Europa od lat tkwią u nas na półce, lubię też jego Elfenland
(mam w wersji Elfenroads). Przy tak sprawdzonym autorze wydawało się, że i
Europa jest u nas skazana na sukces.
